Logboek

Vandaag was het eindelijk zo ver: Het openingsfeest van de intro!

De eerste mensen druppelde vanaf tien uur binnen, maar het feest begon pas echt toen de eerste doegroepen arriveerden. Op de opzwepende muziek van de Musicie ging de kroeg uit zijn dak. Met de gebruikelijke introdrukte leidde dat tot een warme kroeg waardoor het bier rijkelijk vloeide.
De tot voor vanavond nog maagdelijke vloer werd nat en glad van het bier, wat tot menig val en glij partijen leidde. Gelukkig vielen er geen zwaar gewonden, en ging het feest gewoon door.
Het feest werd echter abrupt onderbroken door het brandalarm, wat leidde tot eng TL licht en een muziekloos Asterion. Na de constatering dat het vals alarm was, kon het feest weer verder, totdat een paar minuten later het alarm weer ging, weer het zelfde liedje. Gelukkig kon de Musicie dit goed opvangen met het toepasselijke nummer en klonk het "the roof is on fire" door Asterion.
Helaas vonden sommige mensen het brandalarm een rede om te vertrekken, en begon het langzaam leeg te lopen. Na half drie werd te leegloop erger, en bleven er een paar diehards over. Er liepen her en der verdwaalde kiddo's door de pakkerij, en bij mij aan de deur werd gevraagd waar nou eigenlijk de uitgang was>:) Niet kort hierna ging de TL aan en verlieten de laatste kiddo's het pand.
Na nog een lekker biertje te hebben gedronken op de gang, zijn we aan de schoonmaak begonnen, die toch wel vrij vlot klaar was. Na één naborreldrankje hield iedereen het voor gezien, een enkeling met een tussenstop bij de backer.

Oftewel een top begin van de intro, mogen er nog vele vette avonden volgen!

Het logboekstukje van vanavond zal ingevuld worden door 2 organisatoren van de cantus. Een warm applaus graag voor…… Guy Sie en Evan Settelaar!

Den cantus is een ritueel waar veel AEGEE leden in voorgaande jaren reeds mee kennisgemaakt hebben. Maar geen van deze leden is zich daadwerkelijk bewust van de diepere historie achter deze prachtige activiteit. Hiertoe kopieren wij het wetenschappelijk onderbouwd artikel uit de Cantus Codex:

"The elders of the original tribes inhabiting the lands currently known as the Netherlands convened every five years to honor the gods of Satisfaction and Wellbeing. After the ice age of 26 B.C. these tribes were displaced and the ancient rituals accompanying them were lost except for one ancient and holy ritual: the Cantus.
A secret society, existing from the Roman era up to the early Dark Ages, became the keepers of this holy tradition. They managed to keep it a secret until the third crusade to the Holy Lands, where the ancient scrolls detailing the ritual were lost during a drinking game performed during the last supper. The winner, a handicapped yet fairly sympathetic dog-trainer and innkeeper, attempted to exploit the ritual for entertainment value but failed miserably because the black plague completely wiped out all his participants. The scrolls, now considered cursed by the innkeeper, were buried along with the Ark of the Covenant, the Holy Grail and the Holy Handgrenade.
Several centuries later during the less successful days of the VOC (Dutch East Indian Trading Company) the more or less retarded captain Iglo, searching for Papua New Guinea, accidentally landed on the shores of what is now known as Israel. While excavating for gasoline for his galleon he dug up these artifacts. During his return voyage, he lost the Ark, the Grail and the Handgrenade in a slightly explosive accident involving divine intervention. After returning to the port of Amsterdam in a slightly singed ship, the scrolls were ironically lost again during a drinking game. The winner, the young and able bodied Dutch student Jan van der Binsbergen, realized the potential of the cantus and introduced it to his fellow students. It has been a student tradition ever since. The oldest codex still remaining, written by Leonardo Da Vinci, can be found in the highly secured yet rarely visited Western Wing of the Louvre in Paris." (Settelaar, Sie & Vendel, 2008)

Ergo; het was goed! Je had erbij moeten zijn. Want: Everything that happens at the cantus, stays at the cantus.

Settelaar, V.E., Sie, H.G., & Vendel, M.W. (2008) Cantuscodex, 2. Enschede: Xerox.

Het is weer tentamenperiode, en inmiddels zijn we aangekomen bij de eerste donderdag. Tijd om te proeven aan het beleid van XXIII, het KB ging namelijk koken voor de leden. Een moment van ontspanning en nog even de sfeer in onzekroeg snuiven, om daarna weer de boeken in te duiken. Helaas was het kook-deel van dit experiment niet meer tot uitvoer gekomen, Billy Bob's schoot te hulp.
De cantusbanken in Asterion goed gevuld, was het eerste deel van de avond goed begonnen. Na het eten was er zelfs koffie, bonuspunten voor het KB. Na het eten gingen velen inderdaad weer op huis aan, om verder te leren, eventueel met tussenstop bij de ijscoman.
In Asterion zaten we nog met enkelen, te wachten op het voetbal. Er waren nog enkele uren te overbruggen, dus was het tijd om een spelletje te spelen. Met een direct-van-campusnet-geplukte pubquiz uit 2006 zorgde Marike vanuit de boot voor het vermaeck. Na 3 rondes had Team-Toog zich het sterkst bewezen, en was het tijd voor de aftrap. We weten allemaal hoe de wedstrijd is verlopen, op naar de finale Nedeland-Duitsland. Tijd om te zuipen :B
Langzaam kwamen er toch een paar mensen die klaar waren met leren, of de hoop al opgegeven hadden. Er werd goed gezopen en de muziek ging nog eens wat harder. Een echt feest werd het nog niet, en rustig aan zochten de mensen hun heil elders. Met een selecte club die-hards maakte wij ons eigen feest. Op de meest fantastische stampers stonden we letterlijk met iedereen in de kroeg te hossen op het podium.
Toen deze kort maar krachtige feestuiting weer bedaard was, kwam er toch nog weer een aantal lui terug van Lunàtic. Voordat wij goed doorhadden dat er weer anderen in Asterion waren, stond de bar vol wisky's en werd onzekroeg blauw gezet met vele sigaren.
De avond was nog niet over, tijd voor meer vermaeck. Een niet nader te noemen sjaars ging een recordpoging doen. Wat begon als poging pitcher-bier-adten, eindigde na 42 seconde in een record brokkelpiloot. Daarna was het nog een uurtje zitten, en toekijken hoe de al zatte leden zichzelf naar een blackout zopen. Zo kon het niet langer, het was duidelijk tijd voor de laatste ronde.
Veel eigenweize oude lullen en SB'ers bleven tot nog een half uur na deze laatste ronde hangen, maar gaven op het laatste moment toch op, om ons met slechts de tappers achter te laten. Wij hebben geen schrale bazen nodig bij onze naborrel, tijd voor meer alcohol en morgen de hele dag slapen.

De avond begon met de bedankborrel van het Congres; voor alle mensen die zich tijdens dat weekend actief hadden getoond. Wederom bleek dat AEGEE'ers zich niet graag laten bedanken (of dat ze gewoon niet houden van gratis drank en hapjes vóór 22.00 uur), gezien de ontzettend lage opkomst. Congres had flink ingeslagen, zodat er voor de mensen die er wel waren genoeg te smikkelen viel 🙂
Tegen middernacht stroomde de kroeg vol, het was duidelijk dat de meeste mensen speciaal voor de twee presentaties kwamen. Eerst van de HAIP commissie,die gehuld in zomerse shirtjes en behangen met bloemenslingers het podium opkwam en het thema 'HAIP society' bekendmaakte. Vervolgens een nieuwe jaarclub, die zichzelf uiterst bescheiden van tevoren had aangekondigd als de meest degelijke jaarclub van dit jaar. Ik moet toegeven dat ik de presentatie best wel oké vond, ondanks dat het met behulp van de beamer was; het was best wel een aardig filmpje. De vijf jongens refereerden aan zichzelf als 'vijf koningen die zijn opgestaan', hun naam is dan ook ongeveer QuinQue Reges.
Er werd een fust ingegooid en meteen zetten alle andere jaarclubs het op een brassen, wat de nieuwe jaarclub morgen ongetwijfeld een hoop leuke brieven zal opleveren.
De KADMOS tafel werd naar het midden gesleept en (mede) dankzij al het gratis bier brak er zowaar een feestje los.
Om vier uur ging de TL aan en dachten wij rustiek aan de schoonmaak te kunnen beginnen, maar niets van dat alles! Om vijf over vier werd er aangebeld door twee sujetten die dachten na uren afwezigheid zomaar hun jas op te kunnen halen. Natuurlijk is dat niet zoals het hoort, dus werd hun verzocht hun jassen te terug verdienen door een lied ten gehore te brengen op het podium. Helaas stuitte dit op een hoop weerstand (heel laf, Tycho!), zodat we de schoonmaak nog even uit moesten stellen.
Op dat moment schalde plotseling een doordringend gezoem door de Pakkerij: een stel paupers had ergens in het gebouw een glaasje ingedrukt, waardoor het brandalarm afging. Nu was het zaak om het lawaai uit te schakelen, maar dit bleek nog even lastig, waardoor we een veel te geruime tijd onze oren bloot hebben moeten stellen aan het schelle geluid, dat werkelijk door merg en been ging. Voor de kapstokmisbruikers was dit een geluk bij een ongeluk; zij kwamen er nu vanaf met een schamel ingezet AEGEE-lied.. tíjdens het brandalarm, zodat eigenlijk niemand ze goed kon horen.
Uiteindelijk kwam Alpha met de benodigde sleutel om het alarm uit te schakelen, zodat wij met suizende oren aan de schoonmaak konden beginnen. Daar drie-vijfde van de jaarclub al eerder op de avond afgetaaid was en de rest van de bezoekers was gevlucht voor het alarm-lawaai, moesten we de schoonmaak met weinig mensen doen, die door alle troep die uit de 'Party poppers' was gekomen een extra grote uitdaging was. Blijkt eens temeer dat confetti gewoon niet handig is.
Inmiddels is het allemaal opgeruimd en is de naborrel alweer voorbij; de twee overgebleven koninkjes waren moegefeest en de rest ging er ook algauw vandoor, zodat ik hier alleen nog even een logboekstukje schrijf voordat ik mij ook in het felle ochtendlicht op weg naar huis begeef.
Morgen EK in de kroeg en daarna ESN-feest, weest erbij!

De kroegavond, een dinsdag, maar geen dasdag. Deze dinsdag was namelijk voor Jaarclub Z. Met de belofte van een gratis fust verwacht elke rechtschapen SB'er dat Asterion nog tijdens het piekuur (voor half 11) al bomvol staat. Zo was het nu helaas niet; met argwanende ogen keken we neer op een vrij leeg Asterion.
Gelukkig was dit slechts een schijnafwezigheid van ons legioen. Nog voordat het twaalf uur was was onzekroeg al goed gevuld. De spanning hing voelbaar in de lucht, in afwachting van de jaarclub. Verkleed als bij elkaar geplakte condooms, zingend en met fust op de rug kwam het vrolijke gezelschap de kroeg binnengehost.
Eerst moest een heuse quiz gespeeld worden, waarbij de zaal op elke vraag antwoordde: "FUST". Maar zo ver was het nog niet, de laatste vraag was namelijk: "wat is nu onze naam?" Deze werd pas vrijgegeven toen het hele clubje bij de kapstok stond, wachtend op de Praeses. Deze moest namelijk het jaarclubschild onthullen. Daar werd eindelijk de naam bekend, maar dit was slechts bijzaak.
Terug naar het podium, waar Bestuur als eerste de Bijzaak feliciteerde en het AEGEE legioen kon zich eindelijk tegoed doen aan gratis bier. Eerst wat rustige muziek en iets minder licht, maar toen het feliciteren klaar was barstte het feest los. Muziek hard, lichten aan en de foute tophits in de playlist. Ondanks dat er na de jaarclubpresentatie niet heel veel mensen over bleven, het waren vooral ik-kom-ff-langs-en-zeg-de-jaarclub-gedag-mensen, werd het toch gezellig.. Na een ruim uur was het dan eindelijk gelukt dit fust leeg te drinken, waarna Paulus en Deef op het podium klommen.

Tijdens het LEEF weekend zijn er 3 fusten mee gegaan, waarop Paulus en Deef gokten dat dit onmogelijk op zou komen. Met de belofte van een gratis fust op hun kosten hebben wij allemaal keihard ons best gedaan in het CD-huis. Zondag ochtend is het ons, na meerdere mensen kotsen, gelukt om al het bier op te maken.

Paulus en Deef hielden zich aan hun woord, en gooiden er een tweede gratis fust in. De jaarclub ging loos alsof het hun laatste dag op aarde was, gelukkig werd dit voorbeeld gevolgd door de rest. Het feest ging door, wie nog niet zat was, ging of naar huis, of zoop zich nu alsnog kapot. Na nog eens duizend keer Rosanne is het gelukt om ook dit fust geheel soldaat te maken. Gezien het aantal mensen en het eerste fust is dit met recht een prestatie op zich te noemen. Het feest ging door en men zoop zich nog harder onder tafel (of de bar). Op een gegeven moment was het toch echt tijd voor closing time en werden er door velen TL-punten behaald.
Een superzatte jaarclubpresentatieschoonmaak gaat natuurlijk niet zo snel, dus werd het weer eens een 5-uur-cup-a-soup-rondje. Inmiddels zijn alle AEGEE'ers afgedropen, hopelijk richting huis, en zitten Huub en ik met het Taste SB bij de naborrel.

De laatste grote SB-activiteit van dit jaar was een vreselijk groot succes!
Op twee bierfietsen hebben we ongeveer dertig kilometer door de omgeving van Enschede gereden, onder het genot van verscheidene pilsjes. Dat de temperatuur van het bier veel te hoog was en het koolzuurgehalte veel te laag, deerde de deelnemers niet en onder begeleiding van veertig keer dezelfde cd en duizend keer dat 'ene nummer van die ene film', toerden wij over landweggetjes en fietspaden.
Om de zoveel tijd stopten we voor een korte pauze, zodat iedereen zijn blaas in de bosjes kon legen en halverwege de tocht hebben we in de schaduw van de Lonneker molen alle hongerige magen gevuld.
Het fietsen op zich bleek nog tegen te vallen, wat te zien was aan alle rode hoofden en zwetende lichamen. Vanaf de bestuurdersstoel was het een uiterst vermakelijk tafereel, vooral ook gezien het feit dat ik -samen met de andere bestuurder Jeroen- volkomen nuchter was en de rest allengs verder van de wereld raakte. Er werd luidruchtig gezongen, Huub vermaakte zich met de megafoon en elke voorbijganger kreeg een biertje aangeboden.
Op een gegeven moment was het tempo dermate hoog dat er voor het eerst in de derde versnelling gefietst moest worden. Het schakelen ging helaas niet helemaal zoals zou moeten en plotseling kwamen we niet meer vooruit omdat er iets gebroken was.
Zoveel mogelijk mensen werden toen in de overgebleven fiets geladen en al zingend vervolgde deze zijn weg terug naar de campus. De andere fiets heeft met de overgebleven mensen bijna een uur in het bos staan wachten op Rinke die ons kwam ophalen met de auto. Maar wat gaf het; er was nog bier!
Vervolgens zijn we de hele stad doorgesleept terug naar de campus en volgens de zatte apen die nog over waren, was het zo eigenlijk veel beter, omdat er nog wel bier was en je tenminste niet meer hoefde te fietsen.
Terug bij het beginpunt hebben we nog een rondje gereden over de campus; langs de blokhutten, langs alle flats en langs de eetkraampjes van het Let's Go event, waar het halve DB nog even ophopte en een stukje meefietste.
Om half acht werden de fietsen weer opgehaald door de eigenaar die gelukkig niet moeilijk deed over de opgelopen schade ("Kiek an! Na ja daar kunnen jullie ook niks an doen.." ) waarna we met de mensen die nog niet naar huis waren gegaan gingen eten in Asterion. Voor mij het eerste biertje van die dag en voor de inmiddels 'helemaal kapotte' fietsers het eerste kóude biertje van die dag en vooral ook een paar glaasjes water.
Uiteindelijk is het plan om met de fietsen door de MacDrive te rijden niet meer uitgevoerd, maar helaas lieten de omstandigheden dat niet toe. Desalniettemin was het een mooie dag en ik geloof dat iedereen zich goed heeft vermaakt!
Ik sta zelf eigenlijk een beetje versteld van de plotselinge lengte van dit verslag, maar hopelijk heeft het tot gevolg dat de mensen die er niet bij waren heel erg jaloers zijn en dat degenen die er wel bij waren glimlachend terugkijken op deze dag en tegen elkander zullen zeggen "Ja, welk een topactiviteit was dat!"

Deze dinsdag stond in het teken van Gulpener Korenwolf en de nieuwe almanak. Om deze redenen (redelijkerwijs moet ik toegeven dat de almanak waarschijnlijk het meest doorslaggevend was voor de meeste kroegbezoekers) waren er voor een dinsdag bovengemiddeld veel mensen. Het 'luxe witbier' smaakte goed en de kroeg vulde zich vol verwachtingsvolle zieltjes.
Om twaalf uur kwam de almanakcommissie met revolutionair mooie hoofdbandjes om het podium op, een grote kist meetorsend. Het licht ging uit, de spot ging aan en de kist ging open. Vanuit de kist scheen een theatraal licht en onder begeleiding van een revolutionair slecht muziekje kwam uit de kist Lotte tevoorschijn, in het tenue van een revolutiestrijder. Zij bracht de nieuwe almanak, welke zij aanbood aan onze praeses Jelmer, die prompt het verenigingslied inzette. Na deze muzikale onderbreking kon het uitdelen des almanaks beginnen en kon iedereen zich vergapen aan de mooie lay-out en alle goede stukken. De rest van de avond werd door eenieder benut om bij elkaar persoonlijke, minder persoonlijke, goede, minder goede, zatte, flauwe, lieve en nog zattere tekstjes op de schutbladen te schrijven.
Onderwijl werd er flink gezopen en tegen vier uur was iedereen naar huis gedweild. Er werd efficiënt schoongemaakt en inmiddels zitten we aan de naborrel, wat voor Houdijn de eerste keer is; waar zo'n commissie al niet goed voor is!
In als onze wijsheid hebben Berend en ik besloten dat het een heel ingehouden en vooral korte naborrel wordt, zodat we morgen fris en uitgeslapen zijn om weer de hele middag bier te drinken tijdens het bierfietsen! Dus voor alle gave mensen die erbij zijn: tot morgen!

Vandaag was natuurlijk de *Actief*ismedag, waarop alle actieve AEGEE'ers bedankt werden voor hun inzet van dit jaar. Dit betekende dat onze dienst begon om 4 uur 's middags. Gelukkig werden ook wij direct verwelkomd met gratis bier. De activiteit werd ons uitgelegd en met banaan en :B voor onderweg gingen wij allen onze eigen wegen. In groepjes van 5 actievelingen trokken wij er-op-uit om een heuse film te maken. Allemaal met dezelfde karakters (inclusief pruiken en brillen), dezelfde brakke camera's en ieder een eigen script, zochten we een rustige plek op in de stad of bossen.
Na uren hard werken waren alle actieve AEGEE'ers klaar om hun meesterwerken in te leveren bij de almachtige editor. Na nog weer uren hard werken van de grote editor ontstond er een heuse film over 4 dappere AEGEE'ers die heel Europa doortrokken om overal "bekende" plaatsen en gebouwen tegen te komen in Duitsland, in Polen en in gebieden nog verder richting het eind van de wereld. Onze helden eindigden hun spannende avontuur ergens in Verweggistan om keihard te feesten.
Ook voor ons eindigde het eerste deel van ons avontuur en begon de kroegavond. Na een stevige Billy Bob's maaltijd waren alle dappere actievelingen klaar om het op een zuipen te zetten, de streeplijst was dan ook binnen no-time leeggedronken. Het gezelschap bleef nog enkele uren redelijk stabiel, af-en-toe ging er iemand naar huis om toch wat bij te slapen, af en toe kwam er weer iemand met het vooruitzicht op een gratis fust. Deze *Actief*ismedag was ook gelegenheid om de uitslag bekend te maken van de meest-actieve-AEGEE'er-van-het-jaar-verkiezing.
Maar hoe kon het ook anders, deze meest actieve AEGEE'er was te laat en iedereen stond wanhopig te wachten op het gratis bier. Met een half uurtje vertraging kwam Deef eindelijk aan in Asterion om een heuse oorkonde in ontvangst te nemen. Na alle dankwoorden kwam eindelijk het verlossende woord: "FUST!"
Alsof de mensen het van heinde en verre hadden geroken stroomde Asterion plot vol. Het fust waarvan we aanvankelijk dachten dat het de naborrel zou halen, werd binnen een uur soldaat gemaakt. Het leek eerder een rustige avond te blijven, plots was het een heftig feest :B
De één na de andere foute tophit passeerde de playlist en, hoe kon het ook uitblijven, de KADMOS-tafel werd richting het podium verplaatst. Sinds deze herinrichting is het energie-niveau geen moment gedaald. Bij elk nummer werd alleen maar harder gestampt en ook Rachel en ik waren veelvuldig van de partij. Zelfs Jeroen, die sinds congres heeft leren dansen, deed vrolijk mee.
Een dergelijke feestvreugde laat zich niet zomaar temmen, zelfs niet door TL-lichten. We waren dan ook nog wel even bezig de zatte menigte op huis aan te sturen. Uiteindelijk hadden de KADMOten en Incognitianen er genoeg van en trotseerden buiten de vroegste vogels. Tijd voor de schoonmaak, die bijzonder vlot en gecoördineerd verliep.
Na een rondje 5-uur-cup-a-soup begon zojuist de naborrel, niet zomaar een naborrel, maar de 3e naborrel van Kim in haar bestuursjaar. Tijdens het schrijven van dit stuk ben ik me psychologisch aan het voorbereiden op het avontuur dat komen gaat. Liften naar Kopenhagen, tenminste, dat is het plan van Travel Team. Waar we vanavond belanden is nog maar de vraag; wordt het de topturk in Berlijn, of zelfs Praag, of krijgen we misschien zomaar een lift naar Parijs. We zien het wel, eerst m'n tas nog pakken.

De avond begon vroeg met een brainstorm voor de ludieke actie. Er werden veel goede en minder goede ideeën geopperd en uiteindelijk zijn er een aantal mooie punten uitgekomen. Na dit alles druppelde langzaam de mensen binnen, wat uiteindelijk resulteerde in een zeer goed gevulde kroeg, hulde daarvoor! Het bier vloeide goed en rond twaalf uur kwam onder luid geschreeuw de SU commisie zich presenteren met de naam "The Green Trip".
Deze avond zou niet compleet geweest zijn zonder het breken van een record. Er werd een ABN-vlag met een te lang touw tevoorschijn gehaald, en zo werden er verwoede pogingen gedaan om met zoveel mogelijk mensen tegelijk touwtje te springen. Dit is uiteindelijk gezet op 6 man tegelijk. Echter werd er niet alleen een record gebroken, de tl-balk werd het slachtoffer van de enthousiaste touwslingeraars.
Tegen een uur of twee begon het langzaam wat rustiger te worden, tot er rond drie uur nog een man of 15 aanwezig waren die tot de tl bleven. Daarvan waren een aantal mensen al zeker een uur bezig om weg te gaan, maar dit werd door groepsdruk en de gezelligheid steeds uitgesteld. Na een snelle schoonmaak met 7 man nog nageborreld tot de arbeiders al onderweg naar hun werk waren en we in een zwakke zonneschijn naar huis konden fietsen.

Na een lange periode in de plunjezak te hebben gezeten, mocht hét uniform van deze reservist weer het kroeglicht zien: de rode Asterion das en het complementerende zwarte gilet! :7 Uiteraard hoort hier dan ook een 'logboekstukje bij':

Samen met de h.t. Praeses der S.S.A.- de heer Besten – werd om 22u de bar opgebouwd, het goudgele vocht aangesloten, waarna een half uur later de DJ's hun repertoire ten gehore konden brengen. Dit ging niet gepaard zonder een uiterst deghelycke set verlichting en een puike muzieksmaak! Ze draaiden dan ook de sterren van de hemel! Mijn complimenten!

Helaas zorgde de opkomst van AEGEE-Enschede leden er voor dat de kroeg maar schamel gevuld bleef.. Gemiste kans! De aanwezigen lieten zich hier niet door tegenhouden, en grepen en masse naar de zelf meegebrachte dranken, waardoor een feestje met dit selecte gezelschap niet kon uitblijven. Vreemd genoeg was het slechts één plastic fles zelfgestookte drank wat als een nougat-Merci als laatste overbleef. De menigte werd steeds zatter, ergo het vermaak steeds beter!

Na een paar uur gestuiterd te hebben op de vele cola's, werd het ook voor mij tijd voor een biertje. Dit was echter de ondertekening van het doodvonnis van mijn pul, met medewerking van de onderzijde van de pul van de heer Klifman.. Na menig condoleance werden de ongemarkeerde scherven op waardige wijze uitgestrooid rondom de 'Boomh die allesch gesienh heeft', werden 3 studentikoze saluutschoten bewerkstelligd, en werd er een moment stilte in acht genomen. :'(

Uiteindelijk heeft het nog tot half 4 geduurd, voordat de laatste ronde erin werd gegooid, en om 4 uur is er daadwerkelijk maar eens schoongemaakt.

Oom agent kwam nog even zijn vuile handen wassen in onschuld (nb. nét de wc's schoongemaakt!), waarna voor de aanwezigen de (korte) naborrel kon beginnen. De gaarheid vierde hoogtij!

Ten slotte heb ik (hopelijk niet) voor de laatste keer de kroegverlichting met de lichtsleutel uitgeschakeld en Asterion afgesloten.. Geëmotioneerd werd dan ook de kroegsleutel weer geretourneerd aan het huidige SB.. :'(

Weltrusten!

Evan Settelaar
e.t. ab Actis, Interpres et Mercator der S.S.Asterion

Ps. Mijn oprechte respect gaat uit naar het huidige SB, want ik heb er de kracht niet meer voor! (wanneer mag ik weer?) 😉 :B ASTERION!