Captains Log, Asterions date 25-08-2007 – De Cocktailparty!

Voor de meeste mensen begon de dag al vroeg met een brunch in Asterion. De traditioneel Nederlands belegde boterham smaakten iedereen goed, ook al hadden sommigen wel wat moeite het allemaal door de droge strot te duwen. Was het gezellig geweest in de NewYork? Aan de kleine oogjes te zien wel.

Meteen na de brunch begon KADMOS al met het opbouwen van hun mooie cocktailboot. Ze zijn de hele middag bezig geweest, maar dan heb je ook wat! De boot was grootsch. Hij had een aquarium inclusief vissen voor de goede sfeer impressie, een mooi beklede bar om de vele cocktails te kunnen schenken en het mooiste van alles was natuurlijk de GIEK! Elke keer als de scheepshoorn klonk koos de boot een andere koers en zoefde de giek rakelings boven de dansende menigte langs. Het was even spannend, maar uiteindelijk is niemand gewond geraakt. Tenminste, niet door de giek. De cocktails daarentegen…

De musicie moest door deze kolosale boot even uitwijken naar hun oude plek achter de bar. Natuurlijk een stuk minder gaaf dan hun eigen boot. Maar twee zulke schepen in het smalle en ondiepe water van Asterion zou zeker tot een botsing hebben geleid. Maar ook vanaf de wal bleek de musicie nog heel wat in petto te hebben. Het duo Evan aan mijn moeder vragen en LaVendel maakten er al vroeg een goed feestje van. En dat ging lang door! Want het was zaterdag, dus Asterion bleef open tot 5 uur! Het behoeft geen verdere uitleg om te begrijpen dat het tot 5 uur een goed feest is gebleven. Wat zeg ik? Een Legendarisch feest, met hoofdletter L. De omzet rees de pan uit, de cocktails vlogen de keel in (en uit?), en waar was het bestuur? Die heb ik de hele avond eigenlijk niet gezien. Was het zo druk op kantoor met nieuwe aanmeldingen?

Het opruimen was zoals verwacht een ware scheepsramp. De Kadmoten bleken massaal last te hebben van scheurbuik. Ze eisten eerst sinaasappels voordat men aan het werk ging. Het SB maakte aan deze muiterij hardhandig een einde door iedereen een schrobber in de hand te duwen. Maar men kan natuurlijk niet verwachten dat de zeelieden snel te werk gaan bij het afbreken van hun eigen gebouwde boot met wie ze die avond al zoveel avonturen beleefd hadden.

Na het opruimen kwam dan toch eindelijk de naborrel. Deze duurde en duurde en zelfs de meest beoefende naborrelaar moest uiteindelijk om half 10 het hoofd buigen. Er is tevergeefs getracht nog iets van een logboekstukje op het scherm te krijgen maar dit was uiteraard mislukt. Maar ook een gezonken schip heeft natuurlijk een goed logboek nodig van zijn laatste zeeslag. Hopelijk voldoet deze en kan er na het opduiken van de resten leer uit worden getrokken om zo volgend jaar het schip nog harder te laten varen op de wilde golven van het opkomende tij.