Het laatste avondmaal was daar. Gelukkig was het degelijk, want er waren aardappeltjes, rijst en veel vlees. We proefden dat het goed was. Beter dan eten op de kroeg ooit was geweest. Maar misschien dat dit wel te maken had met dat dit het laatste zou zijn wat we zouden eten. Tijdens het eten was de aankleding, die de Sjaarscie verwezenlijkt had, goed te bewonderen. Vooral het doek waar je je laatste woorden op kwijt kon, bleek heel erg in trek te zijn.

Het eten ging erin als zoete koek, vinkentering! Na het eten begonnen we onszelf moed in te drinken op weg naar het einde van de wereld. Hier en daar zag je een lid verdwaasd de kroeg doorkijken, met het besef dat dit wel de laatste keer in Asterion kon zijn. Sommigen hadden er vroegtijdig er al een eind aan gemaakt door de straaljager te nemen en vertrokken naar huis. Deze heerlijke drank was namelijk de mixspecial van deze avond en van de tap te bestellen.

Omdat wij van AEGEE de ergste niet zijn, wilden we door middel van een Pakkerijfeest alle andere verenigingen ook meenemen in de ondergang. Even een laatste avondje als studenten met elkaar.

Mensen hadden zich uitgedost voor deze laatste avond op allerlei verschillende en zeer excentrieke manieren. Bijtjes, bucketlists, kabouter Wesley's, marsmannetjes, Jezus, Patriek Lodiers, Grolsch delegatie, allemaal wilden ze deze avond onder de studenten meemaken.

Omdat het paupergehalte erg hoog was, ging om twaalf uur het luchtalarm af en zag het ernaar uit dat dit onze ondergang zou worden. Maar na het tellen van 10 tot 1 en wat gedoofde lichten, bleken we nog te leven. The Final Countdown was geen waarheid geworden, de Maya's hadden ongelijk, sterker nog, om 4 uur stond de kroeg nog vol. Dus een kwartier daarna moesten die mensen alsnog hun bed nog opzoeken. Maar goed nieuws, in Zuid-Amerika is het nog geen 21 december…