Mijn toevoeging aan het verhaal van Rik zal bestaan uit een opsomming van enkele huigdelijke feiten van deze avond:

– Er waren niet 1 maar maarliefst 3 marjetta’s in de kroeg.

– Twee pauper audentianen hebben we naar buiten gegooid. De adHoc-jas ging de kinkels met dubbele snelheid voor, dankzij een flinke trap van een waarde lid van ons.

– Enkele Quenouille dames hadden iets te diep in het wijnglaasje gekeken en kwamen dan ook met de meest foute voorstellen om maar andere muziek dan happy hardcore aan te krijgen (Hardcore Vibes is nou eenmaal geweldig! Cultuur man!). Zo heeft Marieke uiteindelijk op de Kadmostafel gestaan en ‘Ich bin wie du’ gezongen (met de muziek uit natuurlijk), de rest van Quenouille zou meezingen, maar zong ipv daarvan het Knoeielied. Het mooiste was nog dat Marieke zich kwam verontschuldigen voor haar dispuut, terwijl we toch flink gelachen hadden.

– Er waren enkele niet-leden in de bar (als introduce), die weigerden zich aan onze mores te houden. Dat dit niet getolereerd wordt is met een paar spetters, een glas water, en de dreiging van een emmer water (hij stond al op de bar), duidelijk gemaakt.